طبق نقل «لهوف»، از امام صادق (ع) آن حضرت مي فرمايد: «هنگامي كه سيدالشهدا (ع) به قصد حـركـت بـه كـربلا از مكه خارج شدند، جمعيت زيادي از ملائكه با حضرت، ملاقات كردند كه در دست آنان حربه هايي بود و بر اسبهاي بهشتي سوار بودند، به حضرت سلام كرده و عرض كردند: «يـا حـجـة اللّه عـلي خلقه بعد جده و ابيه و اخيه! ان اللّه عزوجل امد جدك رسول اللّه (ص) بنا في مواطن كثيرة و ان اللّه امدك بنا، فقال لهم، الموعد حفرتي و بقعتي التي استشهد فيها و هي كربلا». «اي حجت خدا بر مردم! خداوند متعال جدت رسول خدا (ص) را به وسيله مادر بسياري از جنگها كمك كرده است و اكنون هم ما را براي نصرت شما فرستاده است». حضرت در پاسخ فرمود: «وعده گاه من و شما در كربلا». گـفتند: «ما از طرف پروردگار مامور به اطاعت از شما هستيم، اگر خوف اين باشد كه آنان در بين راه به شما صدمه اي بزنند ما همراه شما باشيم». امام حسين (ع) فرمود: «تا به كربلا نرسم، آنان نمي توانند به من آزاري برسانند» [1] در حـالات «ابومحمد واقدي و زرارة بن خلج» توضيح داده شد كه نزول ملائكه در جنگها صرفا براي تقويت روحيه و اطمينان قلب سربازان اسلام است و اگر ملائكه مستقيما وارد صحنه، كارزار شـونـد، ديـگر ارزشي براي شهيد و جهاد باقي نمي ماند اكنون لازم است با ملائكه و هدف از خلقت و اصناف آنان آشنا شويم.