«ابـن عباس» مي گويد در خانه خوابيده بودم كه صداي گريه بلندي از خانه ام سلمه مرا بيدار كـرد بـه طـرف مـنـزل او حركت كردم و چون وارد شدم گفتم: «يا ام المؤمنين! مالك تصرخين و تغوثين؟!».

ام سلمه، متوجه هاشميات شد و گفت: «همراه من گريه كنيد، زيرا حسين (ع) كشته شده است». ابن عباس گويد: «گفتم از كجا خبردار شدي؟».

ام سـلـمـه گفت: الان پيامبر (ص) را در عالم رؤيا محزون و خاك آلود ديدم، از علت آن جويا شدم فرمود: «قتل ابني الحسين (ع) و اهل بيته اليوم فدفنتهم والساعة فرغت من دفنهم». «فـرزنـدم حـسـيـن و اهل بيتش را امروز كشتند و آنان را دفن كردم و هم اكنون از دفن آنان فارغ شده ام» [1] آنـگـاه بـه طرف آن شيشه خاكي رفت كه قبلا از سيدالشهدا (ع) گرفته بود، ديد كه از آن شيشه خون جاري شده است.