علامه حلي در آخر كتاب فقهي قواعد، وصايايي خطاب به فرزندش «محمد بن حسن» معروف به «فخر المحققين» دارد، از جمله مي فرمايد: بـر تـو اسـت كـه نـسـبت به ذريه پيامبر (ص) صله و مهرباني كني، زيرا خداوند متعال در حق آنان سـفـارش فرموده و محبت در حقشان را اجر رسالت قرار داده و فرموده: (قل لا اسالكم عليه اجرا الا المودة في القربي) [1] پـيـامبر (ص) هم فرموده من در قيامت براي چهار دسته شفاعت مي كنم هر چند مرتكب گناهان تمام مردم دنيا شده باشند: 1 ـ شخصي كه به فرزندان من كمك كند. 2 ـ مردي كه مالش را در سختي فرزندانم مصرف كند. 3 ـ آنكه فرزندان مرا با زبان و قلب دوست داشته باشد. 4 ـ مردي كه در حوايج فرزندانم كوشا باشد هنگامي كه به آوارگي مبتلا شوند. «رجل نصر ذريتي و رجل بذل ماله لذريتي عند المضيق و رجل احب ذريتي باللسان و القلب و رجل سعي في حوائج ذريتي اذا طردوا و شردوا» [2] .