در سخنان حضرت به «عمر الاطرف» آمده بود كه «زير بار ذلت نخواهم رفت» ابن ابي الحديد، امـام حـسين (ع) را چنين توصيف مي كند: «سيد اهل الا با الذي علم الناس الحمية والموت تحت ظـلال السيوف، اختيارا له علي الدنية، ابوعبداللّه الحسين بن علي (ع) عرض عليه الامان و اصحابه فاختار الموت علي ذلك» [1] «رهـبـر و بزرگ آناني كه زير بار ذلت نرفتند، آن كسي كه به مردم درس آزادگي و مرگ در سايه شـمـشير را ياد داد كه زير بار ذلت نروند، حسين بن علي (ع) است به او و اصحابش امان دادند ولي آنان مرگ را انتخاب كردند».



بزرگ فلسفه، نهضت حسين اين است

كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است



نه ظلم كن به كسي، ني به زير ظلم برو

كه اين مرام حسين است و منطق دين است



همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است

اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است



ببين كه همت والاي او چه بود اي دوست

كه درك آن سبب عز و جاه و تمكين است



فرا زني سر وي گر رود نباشد باك

كه سر فرازي طاها و آل ياسين است



اگر چه داغ جوان تلخ كام كردش گفت

كه مرگ در ره حفظ شرف چه شيرين است