امام صادق (ع) مي فرمايد:

«در روز عاشورا، شخصي در لشكر صيحه مي زد، گفتند چرا فرياد مي زني؟

گفت: چطور صيحه نـزنـم در حـالـي كـه پيامبر (ص) را مي بينم كه ايستاده، گاهي به زمين و گاهي هم به شما نگاه مي كند: «اخـاف ان يـدعوا اللّه علي اهل الا رض فاهلك فيهم، مي ترسم اهل زمين را نفرين كند من هم در ميان آنها هلاك شوم». وقـتي اين خبر منتشر شد، نزديك بود كه موجب تفرقه در سپاه عمر سعد شود، لذا گفتند: «اين شخص ديوانه است». راوي به امام صادق (ع) عرض كرد: آن شخص كي بود؟

. حضرت فرمود: «ما نراه الا جبرئيل، [1] او جبرئيل بود».