نـامـه سيدالشهدا (ع) نشان مي دهد كه مردم كوفه تا مدت زيادي بر عهد و پيماني كه بسته بودند، وفادار ماندند، منتها از روزي كه «نعمان بن بشير» از حكومت كوفه معزول و به جاي او «عبيداللّه بـن زياد» منصوب شد و جو ترور، خفقان و وحشت را ايجاد نمود، مردم ترسيدند و «مسلم»را تنها گـذاشـتـنـد و الا شـهـر كـوفـه و مردم آن، مورد تمجيد ائمه (ع) قرار گرفته اند، و به عنوان حرم امـيـرالـمـؤمـنـيـن (ع) مـعـرفـي شـده اسـت و روايـات مـتعددي در فضيلت كوفه وارد شده، از جمله:«الكوفة روضة من رياض الجنة». «كوفه، باغي از باغهاي بهشت است». «عـبـداللّه بن وليد» مي گويد: «در زمان مروان، بر امام صادق (ع) وارد شدم، حضرت فرمود: از كدام شهر هستي؟

. عرض كردم: از كوفه. «فـقـال (ع): «لـيـس بـلد من البلدان و مصر من الامصار اكثر محبا لنا من اهل الكوفة، ان اللّه هـداكـم لا مـر جهله الناس فاجبتمونا و ابغضنا الناس و صدقتمونا و كذبنا الناس و اتبعتمونا و خالفنا الناس فجعل اللّه تعالي محياكم محيانا و مماتكم مماتنا» [1] «هـيـچ شـهر و محلي نيست كه به اندازه كوفه، به ما علاقه مند باشند، خداوند شما را هدايت كرد و شـمـا مـا را اجـابـت كـرديد در حالي كه ديگران با ما عداوت كردند، شما ما را تصديق، اما ديگران تكذيب كردند شما از ما پيروي، ولي ديگران مخالفت نمودند، خداوند حيات و ممات شما را با ما قرار بدهد».