چـون خبر شهادت فرزندان «عبداللّه» به مدينه رسيد، «ابوالسلاسل» غلام «عبداللّه»، گفت: «هـذا مـا لـقينا من حسين»، عبداللّه آنچنان عصباني شد كه گفت: تو اين چنين درباره حسين سخن مي گويي: «واللّه، لو شهدته لاحببت ان لا افارقه حتي اقتل معه». به خدا سوگند! دوست داشتم كه من هم همراه او كشته مي شدم و لي اگر نتوانستم خودم شركت كنم، لااقل با فرزندانم، او را كمك كردم» [1] .