بـه خـلاف «تـطـيـر»، شريعت مقدسه اسلام از «تفال» استقبال كرده، چون منشا كار و فعاليت و اصلاح امور و از همه مهمتر، تكيه گاه انسان، پروردگار عالم مي شودواعتقاد به اينكه مؤثري در وجود، جز ذات پروردگار نيست. «دمـيـري» در روايـتـي از پـيـامـبـر (ص) نـقـل مـي كـنـد كـه: «يـعـجـبـنـي الفال و احب الفال الصالح» [1] «فال خوب را دوست دارم». در داسـتـان «صـلـح حـديـبيه»، «سهل بن عمرو» وقتي آمد و پيامبر (ص) از نام او سؤال كرد، حضرت فرمود: «سهيل عليكم امركم، كار شما آسان مي شود». يا در قضيه پاره كردن نامه پيامبر (ص) توسط «خسروپرويز» كه در پاسخ نامه پيامبر (ص) مقداري خاك فرستاد، حضرت فرمود: «مؤمنين، به زودي مالك اراضي آنان مي شوند» [2] .

«عامر بن اسماعيل» كه قاتل «مروان بن محمد» است، در راه به شخصي برخورد كرد و از نام او سـؤال نـموده گفت: «منصور بن سعد»، هر دو اسم را به فال نيك گرفت و «مروان» را تعقيب كرد تا او را كشت [3] .