«فـخـري رازي» مي گويد: «آنچه را تا امروز در سن 57 سالگي تجربه كرده ام اين است كه انسان، هـرگـاه در امـري بر غير خداوند متعال تكيه كند، موجب گرفتاري و محنت مي شود و هرگاه از ابـتـدا بـه ذات بـاري تـعـالـي مـتوجه شود و از مردم منقطع شود، به آرزوي خود به بهترين وجه مي رسد» [1] .