سـيـد الـشـهدا (ع) در پاسخ «مسور» فقط به يك جمله اكتفا مي كنند و آن «استخير اللّه»است، يعني از خداوند مي خواهم آنچه را خير و مصلحت من است همان را عملي سازد، نكته اي كه در كتب روايي و اخلاقي بابي به آن اختصاص داده شده، تحت عنوان «التفويض الي اللّه و التوكل عليه» كه مؤمن بايد اموراتش را به خداي متعال واگذار كند و بر او توكل نمايد تا او هر چه مصلحت بنده است، همان را عملي سازد.