«مسور بن مخرمه» خيال مي كند كه حضرت، صرفا به خاطر نامه هاي مردم عراق حركت مي كند و از كثرت نامه ها، خوشحال شده و يا اينها، باعث تحريك و تشجيع حضرت براي رفتن به سمت عراق شده است در حالي كه نمي داند نه بر حذر داشتن امثال «ابن عباس، و محمد بن حنفيه، و ام سلمه و عـبـداللّه بـن عـمـر»، حضرت را منصرف مي كند و نه ارسال نامه هاي مردم عراق و ترغيب امثال «عـبـداللّه بـن زبير» امام (ع) را بر رفتن، مصر مي سازد، او امام معصوم و خامس اصحاب كسا است و ايـن حـركـت و قـيام يك ماموريت الهي است كه اراده حقتعالي بر اين تعلق گرفته كه حسين بن علي (ع) در اين راه كشته شود و زنها و بچه ها هم اسير شوند تا دين الهي پايدار بماند.



زود بيرون رو تو در سمت عراق

كربلا دارد به خونت اشتياق



حق تو را غلطان به خونت خواسته

اين قبا بر پيكرت آراسته



كودكانت را ببر همراه خود

نينوا را پر سوزكن از آه خود