سيد الشهدا (ع) با تمسك به آيه شريفه سوره يونس، اعلان برائت از كفار و مشركين و منافقين و همه دشـمـنـان اسلام مي نمايد كه اصولا هيچ راه مصالحه و سازش با آنها وجود ندارد و در واقع اين آيه اجـمالي است از آنچه در سوره كافرون آمده كه شش نفر از كفار به رسولخدا (ص)، پيشنهاد كردند كـه: «يك سال تو خدايان ما را عبادت كن، يك سال هم ما خداي تو را پرستش مي كنيم، در نتيجه اگـر مـسـلـك ما بهتر بود، تو ضرر نكرده اي، و اگر دين تو بهتر بود، ما ضرر نكرده ايم و شريك در كيش تو شديم» [1] اما در اين حال سوره كافرون نازل شد و پاسخ محكمي به همه اين پيشنهادات داد، زيرا قرآن كريم هـرگـونـه هـمكاري و مساعدت و مودت و دوستي و مطاوعه و سازش با كفار و مشركين و دشمنان اسلام را ممنوع كرده است. خـداونـد مـتعال ميفرمايد: (يا ايها الذين امنوا لا تتخذوا عدوي و عدوكم اولياتلقون اليهم بالمودة و قد كفروا بما جاكم من الحق) [2] «اي مؤمنين! دشمنان من و خودتان را، دوست نگيرد، شما نسبت به آنها اظهار محبت مي كنيد در حالي كه به آنچه از حق براي شما آمده كافر شده اند. شان نزول آيه در مورد حاطب بن ابي بلتعه است كه مفسرين چنين نقل كرده اند.