از اهداف قيام امام حسين (ع) احياي «امر به معروف و نهي از منكر» است كه متاسفانه در جامعه ما كـم رنـگ شده و چه بسا ارزش خود را هم از دست داده و تبديل به ضد ارزش شده است، چون اگر مي بينيم كسي با فساد و بدعت و ظلمي مبارزه مي كند، او را توبيخ هم مي كنيم. مـرحـوم «شـيـخ حر عاملي» در كتاب شريف «وسائل الشيعه» بالغ بر هفتصد روايت در زمينه «امر به معروف و نهي از منكر» آورده است: فـقـهاي عظيم الشان در كتب فقهي، شرايط و مراحل امر به معروف و نهي از منكر را بيان كرده اند قـدم اول در مبارزه با منكر، چهره درهم كشيدن است به راستي اگر در اجتماع، انسانهاي عاصي و خـاطي در هـمه جا با چهره هاي عبوس و درهم، مواجه شوند، خود به خود «منكر» از جامعه برداشته مي شود: قال اميرالمؤمنين (ع): «امرنا رسول اللّه (ص) ان نلقي اهل المعاصي بوجوه مكفهرة» [1] امـيـرالـمـؤمـنـيـن (ع) مي فرمايد: «پيامبر(ص) به ما امر مي كرد كه با چهره هاي درهم و ترش با گناهكاران رو به رو شويم». اكـنـون لازم اسـت شـاهدي از تاريخ بياوريم كه چگونه پيامبر (ص) دستور مي داد با گناهكاران با چهره هاي عبوس مواجه شوند: