1 ـ سـيـاسـت امـام حـسـيـن (ع) هـمان سياست امام مجتبي (ع) نسبت به معاويه است و تا معاويه زنده است، قصد جنگ و مبارزه با او را ندارد، چنانچه در پاسخ «جعده»، همين را متذكر شد.

2 - مـعاويه، «قاتل حجر بن عدي» است «حجر» در قريه «مرج عذرا» نزديك شام با شش نفر از دوسـتـان و يارانش به دستور معاويه به شهادت رسيدند شهادت «حجر»، تاثير عميقي در روحيه مـسـلـمـانان گذاشت و نقاب از چهره معاويه برگرفت، «عايشه و حسن بصري» نيز از قتل آنان شگفت زده شدند و حتي خود معاويه از كشتن «حجر» پشيمان شد. حـضـرت مـي فـرمـايد: جرم «حجر» چه بود؟

آيا نماز نمي خواند؟

آيا امر به معروف و نهي از منكر نمي كرد؟

چه حلالي را حرام و چه حرامي را حلال كرده بود؟

در اولين برخورد عايشه با معاويه اين مـساله مطرح شد، معاويه گفت: «دعيني و حجرا حتي نلتقي عند ربنا، امر من و حجر را به فرداي قـيامت بگذاريد» در موقع شهادت، حجر وصيت كرد: «لا تنزعوا عني حديدا و لا تغسلوا عني دما فاني لاق معاوية علي الجادة» [1] «زنجير را از تنم در نياوريد و خونها را نشوييد تا فرداي قيامت با همين و ضع، جلو معاويه را بگيرم».

3 ـ مـعـاويه، قاتل «عمرو بن حمق»است، و ي از رفقاي «حجربن عدي» مي باشد كه «زياد بن ابـيـه» در تـعـقـيـب اوست، لذا به كوههاي موصل فرار مي كند و با سربازان آنجا درگير و كشته مي شود، سرش را جدا كرده به نزد معاويه فرستاد و معاويه آن سر را به نيزه زد و اين اولين سري بود كـه در اسـلام بـه نيزه رفت و ي از اصحاب رسول خدا (ص) بود و در جمل، صفين و نهروان شركت كرد و براي علي (ع) به منزله «سلمان» براي پيامبر (ص) بود [2] .

4 ـ مـخالفت با حديث نبوي (ص): پيامبر (ص) در حديثي فرموده: «فرزند براي صاحب بستر است و سزاي زناكار، سنگ مي باشد» وقتي «زياد» متولد شد، هفت نفر ازجمله «ابوسفيان»، ادعاي پـدري اورا داشتند با اينكه در خانه اي متولد شد كه مادرش سميه و پدرش غلامي به نام «عبيد» بود.

5 ـ معاويه، قاتل طايفه حضرميين است.

6 ـ امارت معاويه بر مردم، بزرگترين بليه مي باشد و بزرگترين فضليت، جهاد با معاويه است منتها شرايط زماني و مكاني، اجازه اين كار را نمي دهد.

7 ـ بدتر از معاويه، ولايت عهدي يزيد بن معاويه است، جواني كه شرب خمر مي كند. يزيد در دوران خلافتش مرتكب سه جنايت بزرگ شد: الف: شهادت حسين (ع) و يارانش در كربلا. ب: حمله به مدينه و مباح شمردن جان و مال و ناموس مسلمين و كشتن بالغ بر ده هزار نفر از جمله هشتاد نفر از صحابه پيامبر (ص) و هفتصد نفر از قريش و انصار. ج: حمله به مكه معظمه و نصب منجنيق براي سرنگوني «عبداللّه بن زبير» [3] .