«علبا اسدي» حاكم بحرين بود و از اين راه هفتاد هزار دينار و اموال ديگري را كسب كرده بود چون به مدينه آمد، تمام اموال خود را خدمت امام صادق (ع) آورد و عرض كرد. «اني و ليت البحرين لبني امية و افدت كذا و كذا و قد حملته اليك و علمت ان اللّه عزوجل لم يجعل لـهـم من ذلك شيئا و انه كله لك، فقال ابوعبداللّه (ع): هاته فوضع بين يديه فقال له (ع): قد قبلنا منك و وهبناه لك و احللناك منه و ضمنا لك علي اللّه الجنة». [1] «مـن از طـرف بـني اميه حاكم بحرين بودم و اموالي را بدست آوردم، اكنون آنها را نزد شما آوردم، چـون مـي دانم كه خداوند متعال براي آنان حقي در اين اموال قرار نداده و تمام آنها براي شماست حـضـرت فـرمـود: بياور آن اموال را، علبا، تمام اموال را نزد حضرت گذاشت، آنگاه امام (ع) فرمود: ايـنـهـا را از تـو قبول كرديم و به تو بخشيديم و براي تو حلال كرديم و بهشت را هم براي تو ضمانت كردم».