بعد از رهگيري حُر كه سرانجام امام حسين عليه السلام در زمين كربلا فرود آمد، ابن زياد نامه اي به امام نوشت، وقتي پيك ابن زياد نامه را به امام داد، آنحضرت نامه را خواند و آن را بگوشه اي افكند و فرمود:

حديث 407

قال الامام الحسين عليه السلام: لاأَفْلَحَ قَوْمٌ آثَروُا مَرْضاةَ اَنْفُسِهِمْ عَلي مَرضاةِ الخالِقِ

امام حسين عليه السلام فرمود: (رستگار مباد مردمي كه خوشنودي خلق را بر غضب خدا مقدّم داشتند.)

پيكِ ابن زياد گفت: جواب نامه ابن زياد را نمي دهيد؟.

مالَهُ عِنْدي جَوابٌ؛ لِأنَّهُ قَدْ حَقَّتْ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ

(نامه ابن زياد در پيش ما پاسخي ندارد زيرا عذاب خدا بر وي ثابت گرديده است). [1] .