يكي از منافقين مدينه مرد و خانواده او براي كفن و دفن و نماز او در تلاش بودند.

امام حسين عليه السلام در كوچه هاي مدينه قدم مي زد كه يكي از دوستان را ديد با شتاب رد مي شود، خطاب به او فرمود: كجا مي روي؟.

پاسخ داد: چون اين منافق مرد و من دوست ندارم در نماز او شركت كنم مي خواهم از شهر خارج شوم تا در مراسم او شركت نداشته باشم.

امام عليه السلام فرمود: نگران مباش و در كنار من بايست.

حديث 405

قال الامام الحسين عليه السلام: قُمْ إِلي جَنْبي فَما سَمِعْتَني أَقُولُ فُقُلْ مِثْلَهُ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (در كنار من بهنگام نماز بايست، هر چه را شنيدي كه من مي گويم تو هم بگو.) [1] .

وقتي نماز ميّت شروع شد، امام حسين فرمود:

اَللَّهُمَّ اخْزَ عَبْدَكَ في عِبادِكَ وَ بِلادِكَ، اَللَّهُمَّ أَصْلِهِ حَرَّ نارِكَ، اَللَّهُمَّ أَذِقْهُ أَشَدَّ عَذابِكَ، فَأنَّهُ كانَ يَتَوَّلي أَعْداءَكَ وَ يُعادي أَوْلِياءَكَ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّك صلي الله عليه وآله.

(خدايا بنده تو ميان بندگان و شهرهايت فساد كرد، خدايا حرارت آتش را به او بچشان، خدايا سخت ترين عذابت را بر او روادار، كه او دشمنان تو را رهبري مي كرد، و با دوستان تو دشمني مي كرد، و با خاندان پيامبرت دشمني مي ورزيد).

امام حسين عليه السلام در نماز بر پيكر سعيد بن عاص نيز چنين كرد، شخصي كه لعنت ها را شنيد گفت: آيا شما بر مردگان خود اينگونه نماز مي خوانيد؟.

امام پاسخ داد:

بِلْ صَلاتُنا عَلي أَعْدائِنا [2] (نه بلكه اين نماز بر دشمنان ماست.)