امام حسين عليه السلام به يكي از معجزات فيزيكي حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام اشاره فرمود كه:

حديث 395

قال الامام الحسين عليه السلام: كُنَّا قُعُوداً ذاتَ يَوْمٍ عِنْدَ أَميرِ الْمُؤْمِنينَ عليه السلام وَ هُناكَ شَجَرَةُ رُمَّانٍ يابِسَةٌ، إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ نَفَرٌ مِنْ مُبْغِضيهِ، وَ عِنْدَهُ قَوْمٌ مِنْ مُحِبّيهِ فَسَلِّمُوا، فَأَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ. فقال علي عليه السلام: إنّي أريكم اليوم آية تكون فيكم كمثل المائدة في بني إسرائيل إذ يقول الله «إنّي مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنّي اُعَذِّبُهُ عَذاباً لا اُعَذِّبُهُ أَحَدَاً مِنَ العالَمينَ». [1] .

ثم قال: انظروا إلي الشجرة - وَكانَتْ يابِسَةً - وَ إِذا هِيَ قَدْ جَرَي الْماءُ في عُودِها ثُمَّ اِخْضَرَّتْ وَ اَوْرَقَتْ وَ عَقَدَتْ وَتَدَلّي حَمُلَها عَلي رُؤُوسِنا، ثُمَّ الْتَفَتَ إلَيْنا

فَقالَ لِلْقَوْمِ الَّذينَ هُمْ مُحِبُّوهُ: مدّوا أيديكم و تناولوا و كلوا. فقلنا: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ تَناوَلْنا وَ أَكَلْنا رُمَّاناً لَمْ نَأْكُلْ قَطُّ شَيْئاً أَعْذَبَ مِنْهُ وَ أَطْيَبَ.

ثُمّ قالَ لِلنَّفَرِ الَّذينَ هُمْ مُبْغِضُوهُ: مدّوا أيديكم و تناولوا. فَمَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فَارْتَفَعَتْ، وَ كُلَّما مَدَّ رَجُلٌ مِنْهُمْ يَدَهُ إِلي رُمَّانَةٍ اِرْتَفَعَتْ، فَلَمْ يَتَناوَلُوا شَيْئاً، فَقالُوا:

يا أميرالمؤمنين مابال أخواننا مدوا أيديهم و تناولوا و أكلوا، و مددنا أيدينا فلم ننل؟. فقال عليه السلام: و كذلك الجنّة لاينالها إلاّ أولياؤنا و محبّونا، و لايبعد منها إلاّ أعداؤنا و مبغضونا.

فَلَمَّا خَرَجُوا قالُوا: هذا من سحر علي بن أبي طالب قليل!. قال سلمان: ماذا تقولون «أفَسِحْرٌ هذا أمْ أنْتُمْ لاتُبْصِرُونَ» [2] [3] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (روزي در خدمت پدر نشسته بوديم، در حياط منزل ما درخت خشك شده اناري وجود داشت، كه تعدادي مهمان همراه با سلمان فارسي بر ما وارد شدند. در آن جمعيّت برخي از دوستداران پدرم علي عليه السلام و برخي از دشمنان ما وجود داشت. پس از سلام و احوالپرسي، پدرم همه آنان را به نشستن دعوت فرمود، همگي نشستند. پس علي عليه السلام فرمود: امروز نشانه اي از حقّانيّت خود را بشما نشان خواهم داد همانند مائده اي كه در قوم بني اسرائيل نازل شد و خدا فرمود: «من آن را بر شما نازل مي كنم امّا اگر كسي پس از آن بر كُفر خود باقي ماند من او را عذاب خواهم كرد عذابي كه ديگران را آنگونه عذاب نكرده باشم». سپس به همه حاضران فرمود به درخت خشك انار نگاه كنيد، درخت خشك بود، وقتي همه به آن نگاه كرديم، آب در رگ و ريشه و ساقه آن جريان پيدا كرد و سبز شد، سپس برگ درآورد و شاخه هاي آن قد كشيد، بالا آمد تا بالاي سرما قرار گرفت، و پر از ميوه انار بود. آنگاه علي عليه السلام به دوستان خود فرمود: «دست دراز كنيد و ميوه ها را بچينيد و بخوريد.»

ما و دوستان ما ميوه ها را چيديم، و گفتيم بنام خداوند بخشنده و مهربان، و آنها را خورديم كه اناري به آن شيريني و گوارائي نخورده بوديم. سپس امام علي عليه السلام به دشمنان ما فرمود شما هم دست دراز كنيد و از اين ميوه ها بخوريد. امّا آنها هرچه دست ها را بالا مي بردند كه انارها را بچينند، شاخه ها بالاتر مي رفتند و مانع مي شدند. گفتند يا اميرالمؤمنين! همراهان ما توانستند ميوه هاي انار را بچينند و بخورند امّا ما هرچه تلاش كرديم نتوانستيم از اين ميوه ها برچينيم. امام علي عليه السلام پاسخ داد: در بهشت هم اينگونه است، به بهشت نمي رسند جز ياران و دوستداران ما، و از بهشت دور نمي شوند جز دشمنان ما و آنانكه نسبت به ما كينه توزند.

وقتي آن جمعيّت از منزل ما خارج شدند، آنها كه از دشمنان ما بودند گفتند: حادثه امروز از سِحر علي بود.

سلمان فارسي به آنها پاسخ داد: «آيا سِحر بود اين حادثه يا شماها آگاهي نداريد؟!»)