جواني خدمت امام حسين عليه السلام رسيد و گفت، من مردي گناهكارم و نمي توانم خود را در انجام گناهان باز دارم، مرا نصيحتي فرما:

حديث 386

قال الامام الحسين عليه السلام: اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْياءَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، فَأَوَّلُ ذلِكَ: لا تَأْكُلْ رِزْقَ اللهِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، والْثَّاني: اُخْرُجْ مِنْ وِلايَةِ اللهِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الثَّالِثُ: اُطْلُبْ مُوْضِعاً لا يَراكَ اللهُ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الرَّابِعُ: إذا جاءَ مَلَكُ الْمَوْتِ لِيَقْبِضَ رُوحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَالْخامِسُ: إِذا أدْخَلَكَ مالِكٌ فِي النَّارِ فَلا تَدْخُلْ فِي النَّارِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (پنج كار را انجام بده و آنگاه هرچه مي خواهي گناه كن.

اوّل روزي خدا را مخور و هرچه مي خواهي گناه كن. دوم از حكومت خدا بيرو برو و هرچه مي خواهي گناه كن. سوم جايي را انتخاب كن تا خداوند ترا نبيند و هرچه مي خواهي گناه كن. چهارم وقتي عزرائيل براي گرفتن جان تو آمد او را از خود بران و هر چه مي خواهي گناه كن. پنجم زماني كه مالك دوزخ ترا بسوي آتش مي برد در آتش وارد مشو، و هرچه مي خواهي گناه كن).

جوان اندكي فكر كرد و شرمنده شد و در برابر واقعيّت هاي طرح شده چاره اي جز توبه نداشت.