در صبح عاشورا، عمر بن سعد پيش آمد و تيري بسوي لشگر امام حسين عليه السلام پرتاب كرد و گفت: در نزد عبيدالله بن زياد شهادت دهيد، من اوّل كسي بودم كه تير بسوي حسين عليه السلام پرتاب كردم «انّي اوّل من رمي» آنگاه تيرهاي فراوان از لشگر يزيد بسوي اصحاب امام حسين عليه السلام باريدن گرفت:

حديث 373

قال الامام الحسين عليه السلام: قُومُوا رَحِمَكُمُ اللهُ اِلَي الْمَوْتِ الَّذي لا بُدَّ مِنْهُ، فَاِنَّ هذِهِ السِّهامَ رُسُلُ الْقَوْمِ اِلَيْكُمْ

امام حسين عليه السلام فرمود: (برخيزيد خدا شما را رحمت كند بسوي مرگي كه چاره اي از آن نيست، كه اين تيرها، پيكهاي مرگ است از طرف اين مردم بسوي شما). [1] .

آنگاه دست مبارك بر محاسنش كشيد و فرمود:

اِشْتَدَّ غَضَبُ اللهِ عَلَي تعالي الْيَهُودِ اِذْجَعَلُوا لَهُ وَلَداً، وَاشْتَدَّ غَضَبُ اللهِ تَعالي عَلَي النَّصاري اِذْ جَعَلُوهُ ثالِثَ ثَلاثَةٍ، وَاشْتَدَّ غَضَبُهُ عَلَي الَْمجُوسِ اِذْ عَبَدُوا الشَّمْسَ وَالْقَمَر دُونَهُ، وَاشْتَدَّ غَضَبُهُ عَلي قَوْمٍ إِتَّفَقَتْ كَلِمَتُهُمْ عَلي قَتْلِ ابْنِ بِنْتِ نَبِيِّهِمْ، أما وَاللهِ لا اُجيبُهُمْ إلي شَي ءٍ مِمَّا يُريدُونَ حَتّي اَلْقَي اللهَ تَعالي وَ أَنَا مُخَضَّبٌ بِدَمي. [2] .

(خشم خدا بر يهويان آنگاه سخت گرديد كه براي او فرزندي باور كردند و خشم خدا بر مسيحيان آنگاه شديد شد كه به خدايان سه گانه اعتقاد پيدا كردند و غضب خداوند بر آتش پرستان بيشتر شد كه بجاي خدا، آفتاب و ماه را پرستيدند و غضب الهي بر قوم ديگري آنگاه شديد شد كه بر كشتن پسر دختر پيامبرشان متّحد و هماهنگ گرديدند.

آگاه باشيد! به خدا سوگند! من به هيچيك از خواسته هاي اينها جواب مثبت نخواهم داد تا در حاليكه به خون خويش خضاب شده و به ملاقات پروردگار خود بروم).