بشر بن غالب أسدي نقل كرد: روزي خدمت امام حسين عليه السلام رسيدم كه پيرامون ارزش و ثواب خواندن قرآن با ما سخن گفت:

حديث 361

قال الامام الحسين عليه السلام: مَنْ قَرَأ آيَةً مِنْ كِتابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ في صَلاتِهِ قائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ، فَاِذا قَرَأها في غَيْرِ صَلاةٍ كَتَبَ اللهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَناتٍ، وَ إِنْ إِسْتَمَعَ الْقُرْآنَ كَتَبَ اللهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً، وَ إِنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ لَيْلاً صَلَّتْ عَلَيْهِ الْمَلائِكَةُ حَتّي يُصْبِحَ، وَ إِنْ خَتَمَهُ نَهاراً صَلَّتْ عَلَيْهِ الْحَفَظَةُ حَتّي يُمْسِيَ، وَ كانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، وَ كانَ خَيْراً لَهُ مِمَّا بَيْنَ السَّماءِ وَالأرْضِ.

قلت هذا لمن قرأ فمن لم يقرأه قال: يا أَخا بَني أَسَدٍ إِنَّ اللهَ جَوادٌ ماجِدٌ كَريمٌ، إِذا قَرَأ ما مَعَهُ أَعْطاهُ اللهُ ذلِكَ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (كسي كه يك آيه از قرآن در نماز خود ايستاده بخواند، براي هر حرفي صد پاداش نيكو براي آنشخص نوشته مي شود، اگر در غير نماز بخواند خداوند بهر حرفي ده پاداش نيكو به او عطا مي كند. پس اگر قرآن را بشنود، بهر حرفي يك پاداش نيكو به او عطا مي كند، و اگر كسي تمام قرآن را در شب بخواند فرشتگان بر او درود مي فرستند تا صبح شود، اگر در روز تمام قرآن را بخواند فرشتگان بر او درود مي فرستند تا شب، و دعاي او بر آورده است، و به اندازه آنچه كه بين آسمان و زمين است به او پاداش داده مي شود). از امام پرسيدم اين ثواب خواننده قرآن است امّا كسي كه نمي تواند قرآن را بخواند چه؟ فرمود: (اي برادر بني أسد، در شگفت مباش زيرا خداوند بخشنده، ستايش كننده، و بزرگوار است، وقتي خوانده شود آنچه كه از اوست، خداوند پاداشهايي كه ياد كردم را خواهد بخشيد). [1] .