در لحظه هاي حسّاس پيكار و شهادت در روز عاشورا، عمرو بن قرظة از امام حسين عليه السلام اجازه ميدان رفتن گرفت، جنگ سختي كرد، و تعداد زيادي از لشگريان يزيد را كشت، و در پيش روي امام ايستاد هر تيري كه بسوي آنحضرت مي آمد با بدن آن را مي گرفت و هر شمشيري را از امام دفع مي كرد و تازنده بود نگذاشت آسيبي به آنحضرت برسد، وقتي با پيكر خونين بر زمين افتاد گفت: اي پسر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم من وفاي به عهد كردم؟.

حديث 359

قال الامام الحسين عليه السلام: نَعَمْ أَنْتَ أَمامي فِي الْجَنَّةِ، فَاقْرَأْ رَسُولَ اللهِ صلي الله عليه وآله عَنّي اَلسَّلامَ، وَ أَعْلِمْهُ أَنَّي فيِ الأثَرِ

امام حسين عليه السلام فرمود: (آري تو نيز وظيفه خود را انجام دادي و پيشاپيش من در بهشت هستي، سلام مرا به رسول خدا برسان و به او ابلاغ كن كه من نيز در پشت سر تو به پيشگاه او و به ديدارش خواهم آمد). [1] .