وقتي مسلم بن عوسجه به ميدان رفت، و پيكار سختي كرد، عمرو بن حجّاج و سربازان تحت امرش او را محاصره كرده، و با شمشيرها و نيزه ها بدنش را هدف قرار دادند، مسلم بر زمين افتاد، حضرت اباعبدالله عليه السلام فوراً خود را به او رساند در حالي كه هنوز زنده بود.

حديث 358

قال الامام الحسين عليه السلام: رَحِمَكَ رَبُّكَ يا مُسْلِمَ بْنَ عَوْسَجَةِ «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضي نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَما بَدَّلُوا تَبْديلاً». [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (رحمت خدا بر تو باد مسلم! بعضي از آنان به پيمان خود «شهادت در راه خدا» عمل كردند و بعضي از آنان در حال انتظار بسر مي برند و عهد و پيمانشان را تغيير نداده اند). [2] .

[1] سوره احزاب آيه 23 (وقتي حبيب بن مظاهر بهنگام شهادت مسلم سر او را بر روي زانو نهاد و گفت سفارشي داري؟ مسلم که غرق در خون بود با صداي ضعيفي خطاب به حبيب گفت «أوصيک بهذا ان تموت دونه» تو را سفارش مي‏کنم که تا آخرين قطره خون از حسين‏ عليه السلام دفاع کني) تاريخ طبري ج7 ص343.

[2] تاريخ طبري آملي ج3 ص324، تاريخ ابن أثير ج2 ص565، بحارالأنوار ح45 ص20، عوالم بحراني ج17 ص263.