عالم و دانشمند را با عبارات گوناگوني تعريف كرده اند. امام نيز عالم را به برخي از صفات او مي شناساند، آيا عالم آن است كه دچار اشتباه نشود؟ يا هرچه مي گويد درست باشد؟.

حديث 342

قال الامام الحسين عليه السلام: لَوْ أَنَّ الْعالِمَ كُلَّ ما قالَ أَحْسَنَ وَ أَصابَ لَأَوْشَكَ أَنْ يَجُنَّ مِنَ الْعُجْبِ، وَ إِنَّما الْعالِمُ مَنْ يَكْثُرُ صَوابُهُ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اگر عالم هرچه بگويد نيكو و صحيح باشد، هر آينه از شگفتي درباره او به شك و ترديد مي افتند و مي گويند از نيروهاي مرموزي كمك مي گيرد، بلكه عالم آن كس را گويند كه كارهاي درست او بيشتر باشد.) [1] .