يكي از شرائط عبادت داشتن روح تسليم و فروتني در برابر پرودگار است شخصي از امام حسين عليه السلام پرسيد: اي پسر رسول خدا! چگونه صبح كردي؟.

حديث 333

قال الامام الحسين عليه السلام: اَصْبَحْتُ وَلِيَ رَبٌّ فَوْقي، وَالنَّارُ اَمامي، وَالْمَوْتُ يَطْلُبُني، وَ الْحِسابُ مُحدِقٌ بي، وَ أَنَامُرْتَهِنٌ بِعَمَلي، لااَجِدُ ما اُحِبُّ، وَلا اَدْفَعُ ما اَكْرَهُ، وَ الْاُمُورُ بِيَدِ غَيْري، فَإِنْ شاءَ عَذَّبَني، وَ إِنْ شاءَ عَفي عَنيّ، فَأيُّ فَقيرٍ اَفْقَرُ مِنّي؟!

امام حسين عليه السلام فرمود: (صبح كردم در حاليكه پروردگار بالاي سرم و آتشي در پيش روي داشتم، مرگ مرا مي طلبيد و حساب خيره خيره تماشايم مي كرد و من به يقين مي دانستم آنچه را دوست مي دارم نمي يابم، و آنچه را دوست ندارم از خود دور نمي توانم بكنم، و زمام امور در دست ديگري است، اگر او خواست عذابم مي كند، و اگر او خواست عفوم خواهد كرد، بنابراين چه نيازمندي از من نيازمندتر است). [1] .