صدقه دادن در راه خدا و كمك به مستمندان شرائطي دارد كه اگر رعايت نشود، پاداشي در نزد پروردگار ندارد. روزي در خدمت امام حسين عليه السلام از عبدالله بن عامر كه يكي از سران بني اميّه بود، نامي بميان آمد و برخي در تعريف آن شخص گفتند، بسيار صدقه در راه خدا مي دهد و گرسنگان را سير مي كند.

حديث 332

قال الامام الحسين عليه السلام:إِنَّما مَثَلُ عَبْدِاللهِ بْنِ عامِرٍ كَمَثَلِ الَّذي يَسْرِقُ الْحاجَّ ثُمَّ يَتَصَدَّقُ بِما سَرَقَ، وَ إِنَّما الصَّدَقَةُ الطَيِّبَةُ صَدَقَةُ الَّذي عَرِقَ فيها جَبينُهُ وَاغْبَرَّ فيها وَجْهُهُ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (داستان عبدالله بن عامر همانند داستان كسي است كه از اموال حجّاج بيت الله مي دزدد و سپس اموال تاراج شده را در راه خدا صدقه مي دهد. در صورتيكه صدقه پاك صدقه اي است كه انسان از عرق پيشاني و رنج كار، پولي بدست آورد و آن را در راه خدا هديه بدهد). [1] .

از امام عليه السلام پرسيدند: آيا هدف شما حضرت اميرالمؤمنين است؟. فرمود: آري.