گرچه امام حسين عليه السلام قراردادنامه صلح را در دوران زندگي ننگين معاويه رعايت مي كرد، امّا مبارزه منفي را با روشهاي گوناگون تداوم مي داد، روزي متوجّه شد كه ماليات يمن را بسوي معاويه در شام مي برند، امام حسين عليه السلام همه آنها را گرفت و به مدينه آورد، و بين فقراء مدينه تقسيم كرد. و اين نامه را به معاويه نوشت:

حديث 240

قال الامام الحسين عليه السلام: مِنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَليٍّ اِلي مُعاويةَ بْنِ أَبي سُفْيانَ. أَمَّا بَعدُ: فَاِنَّ عيراً مَرَّتْ بِنا مِنَ الَيمَنِ تَحْمِلُ مالاً وَ حُلَلاً وَعَنْبَراً وَ طيباً إِلَيْكَ، لِتُوَدِعَها خَزائِنَ دِمَشْقَ، وَ تَعُلَّ بِها بَعْدَ النَّهَلِ بِبَني أَبيكَ، وَاِنّي اِحْتَجْتُ إلَيْها فَاَخَذْتُها وَالسّلامُ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (از حسين بن علي عليه السلام به معاوية بن ابوسفيان، پس از حمد و ستايش خدا، همانا كارواني با شتراني پُر از بار از يمن بر ما مي گذشت، كه براي تو اموال فراوان و زينت آلات، و عنبر و عطريّات مي آورد، تا در انبارهاي دمشق ذخيره كني و تشنگان فرزندان پدرت را سيراب سازي، من به آنها نيازداشتم و همه آنها را گرفتم، با درود) [1] .