در دوران فرمانداري وليد بن عتبه در مدينه، كه دوران صلح بود، و هنوز معاويه زنده بود، جمعي از مردم عراق به مدينه آمدند تا با حضرت امام حسين عليه السلام ملاقات كنند، اما مأموران وليد به آنان اجازه ندادند، امام با خبر شد و خطاب به وليد فرماندار مدينه اظهار داشت:

حديث 214

قال الامام الحسين عليه السلام: يا ظالِماً لِنَفْسِهِ، عاصياً لِرَبِّهِ، عَلامَ تَحُولُ بَيْني وَبَيْنَ قَومٍ عَرَفُوا مِنْ حَقّي ما جَهِلْتَهُ أَنْتَ وَ عَمُّكَ؟!

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي ستمكار به نفس خويش، و اي گناهكار نزد پروردگار، تو بين من و مردمي كه حق مرا شناختند فاصله ايجاد مي كني؟ حقّي كه تو و عموي تو معاويه آن را انكار مي كنيد). [1] .

اعتراض امام حسين عليه السلام وليد را سخت خشمناك كرد و گفت مادامي كه تندي زبان تو را داريم صبر مي كنيم و هرگاه دست به شمشير بردي با تو با خشم رفتار خواهيم كرد.