دعائي كه حضرت اباعبدالله عليه السلام در صبحگاهان و شامگاهان مي خواند:

حديث 200

قال الامام الحسين عليه السلام: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرِّحيمِ بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، وَ مِنَ اللهِ وَ اِلي اللهِ، وَ في سَبيلِ اللهِ وَ عَلي مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ، وَ تَوَّكَلّتُ عَلَي اللهِ، وَلاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ العَلِيِّ الْعَظيمِ. اَللّهُمَّ اِنّي اَسْلَمْتُ نَفْسي اِلَيْكَ، وَ وَجَّهْتُ وَجْهي اِلَيْكَ، وَ فَوَّضتُ اَمْري اِلَيكَ، اِيَّاكَ اَسْأَلُ الْعافيَةَ مِنْ كُلِّ سُوءٍ فِي الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ.

اَللَّهُمَّ اِنَّكَ تَكْفيني مِنْ كُلِّ اَحَدٍ وَلايَكْفيني اَحَدٌ مِنْكَ، فَاكْفِني مِنْ كُلِّ اَحَدٍ ما اَخافُ وَ اَحَذَرُ وَاجْعَلْ لي مِنْ اَمْري فَرَجاً وَ مَخْرَجاً، اِنَّكَ تَعْلَمُ وَلا اَعْلَمُ، وَ تَقْدِرُ وَلا اَقْدِرُ، وَاَنْتَ عَلي كُلِّ شَي ءٍ قَديرً، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (بنام خداوند بخشنده مهربان، بنام خدا و به ياد او، از خداوند و بسوي او، و در راه او، برمذهب و آئين پيامبراو، و بر خداوند توكّل كردم و نيرو و قدرتي جز به اراده خداوند بزرگ نيست. پروردگارا! جانم را بسوي تو تسليم كرده و چهره ام را بسوي تو گردانده و كارم را بتو و از تو عافيت و سلامتي از هر بدي در دنيا و آخرت را خواهانم. پروردگارا! تو مرا از هركس كفايت كرده، و هيچكس مرا از تو كفايت نمي كند پس مرا از موارد ترس و هراس از هر كه باشد كفايت فرما، و در كارم راه گشايش و رهايي قرار ده، بدرستي كه تو ميداني و من نمي دانم و تو توانائي و من قادر نيستم و تو بر هركاري توانائي به رحمتت اي مهربانترين مهربانان.) [2] .