هرگاه خشكسالي مي شد حضرت اباعبدالله عليه السلام براي بارش باران و رحمت الهي دست بدعا برمي داشت و اظهار داشت:

حديث 198

قال الامام الحسين عليه السلام: اَللَّهُمَّ اسْقِنا سُقْياً واسِعَةً وادِعَةً، عامَّةً، نافِعَةً، غَيْرَ ضارَّةٍ، تَعُّمُّ بِها حاضِرَنا وَبادينا، وَ تَزيدُ بِها في رِزْقِنا وَ شُكْرِنا. اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقَ إيمانٍ، وَ عَطاءَ إيمانٍ، إنَّ عَطاءَكَ لَمْ يَكُنْ مَحْظُوراً. اَللَّهُمَّ أَنْزِلْ عَلَيْنا في أَرْضِنا سَكَنَها، وَ أَنْبِتْ فَيها زَيْنَتَها وَ مَرْعاها.

امام حسين عليه السلام فرمود: (پروردگارا! باراني گسترده و فراگير، نافع و بدون ضرر بر ما بفرست كه در شهر و بيابان فرو ريزد و به سبب آن روزي و شكرگذاري ما افزايش يابد. خداوندا! باران را روزي و عطايي كه بر أساس ايمان باشد قرار ده، بدرستي كه بخشش تو بازداشته شده نيست. بار الها بر زمين ما باران بفرست و آنچه مايه زينت آن مي شود و روئيدني ها در آن برويان.) [1] .

دعاي ديگري براي باران

در زمان امام علي عليه السلام خشكسالي مردم را رنج مي داد مردم خدمت آن حضرت آمده براي طلب باران، اصرا ورزيدند، اميرالمؤمنين عليه السلام خطاب به امام حسين عليه السلام فرمود، پسرم برخيز و از خدا طلب باران كن. امام حسين برخواست و پس از حمد و ستايش الهي اين دعا را خواند.

حديث 199

قال الامام الحسين عليه السلام: اَللَّهُمَّ مُعْطِيَ الْخَيْراتِ، وَ مُنْزِلَ الْبَرَكات، أَرْسِلْ السَّماءَ عَلَيْنا مِدْراراً، وَ اسْقِنْا غَيْثاً مِغْزاراً، واسِعاً، غَدَقاً، مُجَلَّلاً سَحَّاً، سَفُوحَاً، فُجاجاً تُنَفِّسُ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبادِكَ، وَتُحْيي بِهِ الْمَيِّتَ مِنْ بِلادِكَ، آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي خداوندي كه عطا بخش نيكيها و فروفرستنده بركت ها هستي! باران رحمتت را پياپي بر ما بباران، و آب بارانت را فراوان و شديد و پربار بر همه جا بفرست، تا بندگان ضعيف از آن بهرمند شوند، و زمين هاي مرده زنده و سرسبز گردند، آمين اي پروردگار جهانيان.) [2] .

پس از دعاي امام حسين عليه السلام باران شديدي باريد كه زمين ها سيراب و نهرها پر از آب شد.