امام حسين عليه السلام پس از آغاز نبرد و به شهادت رسيدن ياران، آماده پيكار شد شمشير كشيد و خود را بر قلب سپاه دشمن زد، كه آن روباه صفتان از پيش روي امام مي گريختند، امام در حال پيكار و مبارزه، سخنان حماسي داشت:

حديث 193

قال الامام الحسين عليه السلام: يا اُمَّةَ السُّوءِ بِئْسَما خَلَّفْتُمْ مُحَمَّداً في عِتْرَتِهِ، أَما إِنَّكُمْ لَنْ تَقْتُلُوا بَعْدي عَبْداً مِنْ عِبادِ اللهِ فَتَهابُوا قَتْلَهُ، بَلْ يُهَوِّنُ عَلَيْكُمْ عِنْدَ قَتْلِكُمْ إِيَّايَ، وَ أَيْمُ اللهِ إِنّي لَأَرْجُو أَنْ يُكْرِمَني رَبّي بِالشَّهادَةِ بَهَوانِكُمْ، ثُمَّ يَنْتِقَمُ لي مِنْكُمْ مِنْ حَيْثُ لاتَشْعُرُونُ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي امّت بدكار! چه بدكرديد كه به خاندان محمّد پس از او جفا كرديد، پس از من، از كشتن بندگان خدا هراسي نداريد، زيرا كشتن من، كشتن آنان را بر شما آسان خواهد كرد، من از خدا اميدوارم كه در برابر خواري شما، كرامت شهادت به من عطا كند و از راهي كه گمان نمي بريد انتقام مرا از شما بگيرد.)