پس از اتمام حجّت با ياران، اصحاب و ياران امام حسين عليه السلام چونان كوه هاي استوار برجاي ماندند و گفتند: ما از تو جدا نمي شويم، آنچه تو را نگران مي كند ما را نيز اندوهناك مي سازد و آنچه به شمامي رسد به ما هم مي رسد، و چون ما با تو هستيم از همه كس به خدا نزديكتريم.

حديث 184

قال الامام الحسين عليه السلام: فَإِنْ كُنْتُمْ قَدْ وَطَّنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ عَلي ما وَطَّنْتُ نَفْسي عَلَيْهِ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ إنَّما يَهَبُ الْمَنازِلَ الشَّريفَةَ لِعِبادِهِ بِاحْتِمالِ الْمَكارِهِ، وَأَنَّ اللهَ وَإِنْ كانَ خَصَّني - مَعَ مَنْ مَضي مِنْ أَهْلي الَّذينَ أَنَا آخِرُهُمْ بَقاءً فِي الدُّنْيا - مِنَ الْكَراماتِ بِما يَسْهَلُ عَلَيَّ مَعَها اِحْتِمالِ الْكَريهاتِ الْمَكْروُهاتِ، فَإِنَّ لَكُمْ شَطْرُ ذلِكَ مِنْ كَراماتِ اللهِ تعالي. وَاعْلَمُوا أَنَ الدُّنْيا حُلْوُها وَمُرُّها حُلُمٌ، وَالْاِنْتِباهُ فِي الآخِرَةِ، وَالْفائِزُ مَنْ فازَ فيها، وَالشَّقِيُّ مَنْ شَقيَ فيها.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اگر شما دل بر آنچه بنديد كه من بسته ام، بدانيد كه خداوند جايگاه بلند و شريف را به بندگاني عطا مي فرمايد كه بهنگام مشكلات و سختي ها شكرگذار و در مكروهات و ناملايمات صبر داشته باشند. گرچه خداوند مرا اختصاص داد به كرامات اهل بيت من، آنانكه رفتند و من آخرين آنها مي باشم، تا بلاها و مكروهات را بر خود هموار سازم. خداوند شما را نيز از كرامات اهل بيت بي بهره نمي گذارد، بدانيد كه زشت و زيباي دنيا چونان خوابديدني است كه زود مي گذرد، و بيداري و هوشياري در روز قيامت است، آنكس كه در آخرت رستگار شد جاودانه است و آنكس كه در روز قيامت به عذاب الهي دچار شد شقاوت و گرفتاري او جاودانه است).

(اين سخنراني دامه دارد كه آن را در حرف الف، در معرّفي اهل بيت عليهم السلام آورده ايم مراجعه شود).