در جنگ صفّين كه نبرد طولاني شد، و لازم بود در شرائط مناسبي روحيّه سربازان تقويت گردد، امام علي عليه السلام به سخنراني مي پرداخت يا به فرزندان خود دستور مي داد با مردم سخن بگويند. روزي به امام حسن عليه السلام دستور داد سخنراني كند كه خطابه اي زيبا ايراد فرمود.

سپس به امام حسين عليه السلام فرمان داد تا با مردم سخن بگويد. حضرت اباعبدالله عليه السلام در ميان لشگريان كوفه برخاست و پس از حمد و ستايش الهي اظهار داشت:

حديث 182

قال الامام الحسين عليه السلام: يا أَهْلَ الْكُوفَةِ أَنْتُمُ الْاَحِبَّةُ الْكُرَماءُ، وَالشِّعارُ دُون الدِّثارِ، فَجِدُّوا في إِحْياءِ ما دَثَرَ بَيْنَكُمْ، وَ تَسْهيلِ ما تَوَعَّرَ عَلَيْكُمْ.

ألا إنَّ الْحَرْبَ شَرُّها ذَريعٌ، وطَعْمُها فَظيعٌ، وَ هي جُرَعٌ مُسْتَحْساةٌ، فَمَنْ أَخَذَ لَها أُهَبَتُها وَ اسْتَعَدَّ لَها عُدَّتَها وَلَمْ يَأْلَمْ كُلُومَها عِنْدَ حُلُولِها فَذاكَ صاحِبُها، وَ مَنْ عاجَلَها قَبْلَ أَوانِ فُرْصَتِها وَاسْتِبْصارِ سَعْيِهِ فيها فَذاكَ قَمَنٌ أَنْ لا يَنْفَعَ قَوْمَهُ وَ اِنْ يُهْلِكْ نَفْسَهُ، نَسْأَلُ اللهَ بِقَوَّتِهِ اَنْ يُدْعِمَكُمْ بِالْفِئَةِ

امام حسين عليه السلام فرمود: (شما اي مردم كوفه! شما كه دوستان عزيز و گرامي ما هستيد، و آنچنان به اهلبيت نزديك هستيد چونان جامه زيرين به بدن، در خاموش كردن آتش جنگ كه هم اكنون در بين شما و دشمن شعله ور است بكوشيد، و آنچه را كه بر شما بصورت يك مشكل روي آورده است آسان سازيد. آگاه باشيد! كه جنگ گزندي بازدارنده، و طعمي تلخ و ناگوار دارد، كه بايد آن را جرعه جرعه نوشيد، پس كسي كه براي آن آماده باشد، و وسايل و مقدّمات آن را فراهم آورد، و از زخمهاي آن آزرده خاطر نشود، برنده جنگ است. و آن كس كه پيش از فرارسيدن فرصت ها، بدون شناخت، عجولانه دست به پيكار زند، او بازنده، و چنين شخصي سزاوار است كه سودي به ملّت خويش نرساند، و خود را نيز بهلاكت اندازد. از خداوند مي خواهم كه با نيروي خود شما را براي برگشتن پيروزمندانه ياري فرمايد.) [1] .