امام حسين براي آگاهي كوفيان از فلسفه قيام عاشورا خطابه اي ايراد كرد:

حديث 181

قال الامام الحسين عليه السلام: إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ مِنَ الأمْرِ ماقَدْ تَرَوْنَ، وَإِنَّ الدُّنْيا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَأَدْبَرَ مَعْرُوفُها، وَاسْتَمَرَّتْ جِدّاً وَلَمْ يَبْقَ مِنْها إِلاَّ صُبابَةً كَصُبابَةِ الْاِناءِ، وَخَسيْسِ عَيْشٍ كَالْمَرْعَي الْوَبيلِ. أَلا تَرَوْنَ اَنَّ الْحَقِّ لا يُعْمَلُ بِهِ، وَ انّ الْباطِلِ لا يُتَناهي عَنْهُ، لِيَرْغَبَ الْمؤْمِنُ في لِقاءِ اللهِ مُحِقّاً، فَاِنّي لا أَري الْمَوْتَ إِلاَّ شَهادَةً، وَ لاَ الْحَياةَ مَعَ الظَّالِمينَ إِلاَّ بَرَماً اِنَّ النَّاسَ عَبيدُ الدُّنْيا وَالدّينُ لَعْقٌ عَلي ألْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مادَرَّتْ مَعائِشَهُمْ فَاِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (كار ما بدينجا كشيده است كه مي بينيد، دنيا دگرگون شده و بسيار زشت و ناپسند گرديده است نيكي هاي دنيا به عقب مي رود و همچنان با شتاب روبه زوال است، از نيكي ها چيزي باقي نمانده جز ته مانده هائي همانند ته مانده آبشخورها و پستي هاي زندگي، همانند چراگاه زيان بخش و بيمار كننده است. آيا نمي بينيد كه به حق عمل نمي شود؟ و از باطل نهي نمي گردد؟ پس سزاوار است كه در چنين وضعي انسان با ايمان، مرگ و ملاقات با خدا را آرزو كند. آري من مرگ را جز سعادت و خوشبختي نمي بينم، و زندگي با ستمگران را جز خواري و ذلّت نمي دانم. [1] .

علاّمه مجلسي فرمود: حضرت اباعبدالله عليه السلام در ادامه اين سخنراني فرمود: مردم بنده دنيا هستند و در زبان و شعار ادّعاي دينداري مي كنند مادامي كه منافع آنها تأمين است، پس هرگاه با مشكلات آزمايش شوند دينداران اندكند). [2] .