پس از مرگ معاويه، سران بني اميّه يزيد را بر تخت حكومت نشاندند و فشار سياسي بر مخالفان را آغاز كردند. يزيد نامه اي به فرماندار مدينه «وليد بن عُتبه» نوشت و تأكيد كرد كه از امام حسين عليه السلام بيعت بگيرد، وليد در حالي كه مروان بن حكم يهودي زاده در كنارش قرار داشت امام را طلبيد و دستور يزيد را ابلاغ كرد.

امام فرمود: اين مسئله يك موضوع اجتماعي و عمومي است بايد در ميان عموم مردم طرح شود، مهلتي دهيد تا فردا به شما پاسخ بگويم. مروان به فرماندار مدينه گفت او را زنداني كن اگر از دست ما برود ديگر بيعت نخواهد كرد يا گردن او را بزن.

حديث 177

قال الامام الحسين عليه السلام: أَيُّهَا الأميرُ! إنَّا أَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّة وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلائِكَةِ وَ مَحَلُّ الرَّحْمَةِ وَ بِنا فَتَحَ اللهُ وَ بِنا خَتَمَ. وَ يَزيدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ خَمْرٍ قاتِلُ النَّفْسِ الُْمحَرَّمَةِ مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ، وَ مِثْلي لايُبايِعُ مِثْلَهُ. وَلكِنْ نُصْبِحُ وَ تُصْبِحُونَ وَ نَنْتَظِرُ وَ تَنْتَظِروُنَ أَيُّنا أَحَقُّ بِالْخِلافَةِ وَالْبَيْعَةِ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي امير! مائيم خاندان نبوّت، و معدن رسالت، در خاندان ما محل رفت و آمد فرشتگان و محل نزول رحمت خداست، خداوند اسلام را از خاندان ما شروع و افتتاح نمود، و تا آخر نيز همگام با ما خاندان به پيش خواهد برد. امّا يزيد مردي شرابخوار كه دستش به خون افراد بيگناه آلوده است، او شخصي است كه دستورات الهي را درهم شكسته، و در مقابل چشم مردم مرتكب فسق و فجور مي گردد، آيا رواست شخصي همچون من با آن سوابق درخشان و اصالت خانوادگي با چنين مرد فاسق بيعت كند؟ بايد در اين زمينه شما و ما، آينده را در نظر بگيريم و خواهيد ديد كه كدام يك از ما سزاوار خلافت و رهبري امّت اسلامي و شايسته بيعت مردم است.).