امام حسين عليه السلام در تشييع جنازه مؤمنين و دوستان شركت مي كرد. روزي همراه ابن زبير در تشييع جنازه اي شركت كرد و تا پايان مراسم در قبرستان و نزديكي قبر آن مؤمن توقّف فرمود. [1] .

روزي با جمعي از ياران در يكي از كوچه هاي مدينه نشسته بود كه جنازه يك نفر يهودي را مي بردند. امام بلند نشد و اعتنائي نكرد. برخي از همراهان بلند شدند و ادّعاي آنان، رفتار پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بود كه چون جنازه يهودي را مي بردند پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم بلند شد. امام توضيح داد كه بلند شدن رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي احترام گذاشتن به جنازه يهودي نبود بلكه:

حديث 136

قال الامام الحسين عليه السلام: مُرَّتْ جَنازَةُ يَهُودِيٍّ فَكانَ رُسُولُ الله صلي الله عليه وآله عَلي طَريقِها جالِساً، فَكَرِهَ أَنْ تَعْلُوَ رَأْسَهُ جَنازَةُ يَهُودِيٍّ، فَقام لِذلِكَ [2] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم با همراهان در كوچه اي نشسته بودند كه جنازه يهودي را از آنجا عبور دادند آنحضرت خوش نداشت نشسته باشد و سرش را بخاطر جنازه يهودي بلند كند، پس بلند شد و قدم زد تا آنان بگذرند.).

پس برخواستن رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي احترام گذاشتن به جنازه يهودي نبود.

و در نقل ديگري توضيح داد كه:

حديث 137

قال الامام الحسين عليه السلام: إنّما قامَ رَسُولُ اللهَ صلي الله عليه وآله مِنْ اَجْلِ جَنازَةِ يَهُودِيٍّ مُرَّبِها عَلَيْهِ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (همانا رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي جنازه يهودي كه مقابل آن حضرت عبور دادند، برخواست و توضيح داد: براي آن برخواستم كه بوي بد او مرا رنج مي داد.)