پس از توبه و بازگشت «حُر» كه تزلزلي در كوفيان افتاد، از امام اجازه گرفت و به ميدان رفت و 40 نفر از سربازان كوفه را كشت تا آنكه اسب او را زخم زدند و كشتند، حر ناچار پياده شد و همچنان به نبرد ادامه داد تا به شهادت رسيد. دوستان جنازه خونين او را كه هنوز رمقي داشت خدمت امام حسين عليه السلام آوردند و امام در حالي كه با دستان مبارك صورت او را نوازش مي داد اظهار داشت.

حديث 135

قال الامام الحسين عليه السلام: بَخٍّ بَخٍّ لَكَ يا حُرُّ اَنْتَ حُرٌّ كَما سُمِّيْتَ فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنْ شِاءَ اللهُ تَعالي. [1] وَاللهِ ما أَخْطَأَتْ اُمُّكَ إِذْ سَمَّتْكَ حُرّاً، فَأَنْتَ وَاللهِ حُرٌّ فيِ الدُّنْيا وَ سَعيدٌ فِي الاْخِرَةِ

امام حسين عليه السلام فرمود: (مبارك باد! مبارك باد! اي حر، تو آزاد مردي چنانكه در دنيا و آخرت با نام «حر» خوانده مي شوي. سوگند به خدا! مادرت اشتباه نكرد كه تو را حُر ناميد، پس تو سوگند به خدا! در دنيا آزاد مرد، و در آخرت از رستگاري.

سپس اين شعر را سرود:



فَنِعْمَ الْحُرُّ حُرُّ بَني رِياحٍ

صَبُورٌ عِنْدَ مُشْتَبَكِ الرِّماحِ



وَنِعْمَ الْحُرُّ إِذْ واسي حُسَيْناً

وَجادَ بِنَفْسِهِ عِنْدَ الصَّباحِ



و نِعْمَ الْحُرَّ في وَهْجِ الْمَنايا

ذي بِطالٍ تَخْطُو بالرّماحِ



لَقَدْ فازوا الَّذي نَصرُوا حُسَيْناً

وَفازُوا بِالْهِدايَةِ وَالصَّلاحِ [2] .



- پس نيكو آزاده اي است حُر از طايفه بني رياح، كه بر تيزي نيزه ها صبور است.

- چه نيكو آزاده اي كه با حسين عهد برادري بَست، و در اين راه جان خود را صبحگاهان تقديم كرد.

- هر آينه رستگار شدند آنانكه حسين را ياري دادند، آنان با هدايت شدن و اصلاح خويش رستگار گرديدند.).