بسياري از كتاب ها و گفتارها كهنه مي شوند، فراموش مي گردند، امّا آن سخن كه از زلال حقيقت بجوشد، و از دل برخيزد بر دلها جاودانه خواهد ماند.

حديث 118

قال الامام الحسين عليه السلام: اَلْعِلْمُ لِقاحُ الْمَعْرِفَةِ، وَ طُولُ التَّجارُبِ زِيادَةٌ في الْعَقْلِ، وَالشَّرَفُ اَلتَّقْوي، وَالْقُنُوعُ راحَةُ الأبْدانِ، وَ مَنْ أَحَبَّكَ نَهاكَ، وَ مَنْ أَبْغَضَكَ أَغْراكَ. [1] خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فيهِ لَمْ يَكُنْ فيهِ كَثيرُ مُسْتَمْتِعٍ: الْعَقْلُ، وَالدّينُ، وَالأدَبُ، وَالْحَياءُ، وَ حُسْنُ الْخُلْقِ. [2] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (علم ريشه شناخت و آگاهي است، و تداوم تجربه ها عامل فراواني عقل است، و شرافت و بزرگواري، تقواي الهي است، و قناعت عامل آسايش تن آدمي است، كسي كه تو را دوست دارد از زشتي ها تو را باز مي دارد، و كسي كه دشمن تو است، تو را مغرور مي سازد. پنج نعمت بزرگ در هر كس نباشد از زندگي فراوان بهره مند نمي شود و آن، عقل، دين، ادب، حيا، و اخلاق خوش است.).