پندهاي ارزشمند امام حسين عليه السلام فراوان و جاودانه است، وحي گونه و هميشه نوراني است.

حديث 117

قال الامام الحسين عليه السلام: وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنَ الْمَدائِنِ مَكْتُوبٌ فيه: أَنَا اللهُ لا إِلهَ إلاَّ أَنَا، وَ مُحمَّدٌ نَبِيّي، عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْقَدَرِ كَيْفَ يَحْزَنُ؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اِخْتَبَرَ الدُّنيا كَيْفَ يَطْمَئِنُّ إِلَيْها؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْحِسابِ كَيْفَ يُذْنِبُ [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (تخته اي نوشته شده، زير ديوار يكي از شهرها، در حفّاري بيرون كشيده شد كه در آن نوشته شده بود. من خدا هستم كه نيست خدائي جز من، و محمّدصلي الله عليه و آله و سلم پيامبر من است، در شگفتم از كسي كه به مرگ يقين دارد پس چگونه شادمان است؟ در شگفتم از كسي كه يقين به قضا و قدر دارد پس چگونه اندوهناك است؟ در شگفتم از كسي كه دنيا را آزمود پس چگونه به دنيا اطمينان دارد؟ و در شگفتم از كسي كه يقين به حساب روز قيامت دارد پس چگونه گناه مي كند؟.)