ارزش هاي شخصيّتي حضرت عبّاس را بايد از سخنان و اشعار زيباي حضرت اباعبدالله عليه السلام شناخت كه چگونه از بزرگواري و صفات والاي برادر گفت و سرود. پس از شهادت حضرت عبّاس عليه السلام امام حسين عليه السلام در جمع خواهران و بانوان به شدّت گريست و اين اشعار را خطاب به حضرت عبّاس سرود:

حديث 105



اَخي يا نُورَ عَيْني يا شَقيقي

فَلي قَدْ كُنْتَ كَالرُّكْنِ الْوَثيقِ



اَيا اِبْنَ أَبي نَصَحْتَ أَخاكَ حَتَّي

سَقاكَ اللهُ كَأْساً مِنْ رَحيقٍ



أيا قَمَراً مُنيراً كُنْتَ عَوْني

عَلي كُلِّ النَّوائِبِ فِي الْمَضيقِ



فَبَعْدَكَ لا تُطيبُ لَنا حَياةٌ

سَنَجْمَعُ في الْغَداةِ عَلَي الْحَقيقِ



أَلا للَّهِِ شَكْوائي وَصَبْري

وَما أَلْقاهُ مِنْ ظَماءٍ وَضيقٍ



- اي برادر، اي نور چشم من، اي پاره قلب من، تو براي من چونان ستوني استوار بودي.

- اي فرزند پدرم، همواره برادرت را به نيكي ها سفارش مي كردي تا آنگاه كه خداوند شربت گوارا بتو نوشانيد.

- اي ماه تابان من! تو در تمام مشكلات و تنگناها ياور من بودي.

- پس بعد از تو زندگاني براي ما گوارا نيست، پس به زودي فردا در بهشت گرد هم جمع خواهيم شد.

- پس همانا شكوه ها و بردباري ها را به خدا باز مي گوئيم در آنچه از مشكلات و سختي ها كه خواهيم ديد.