روزي امام حسين عليه السلام براي عيادت «اسامة بن زيد» به خانه او رفت كه سخت بيمار بود، وقتي نگاه او به امام افتاد آهي كشيد و از اندوه خود ياد كرد:

حديث 101

قال الامام الحسين عليه السلام: وَ ما غَمُّكَ يا أَخِي؟

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي برادر چه اندوهي داري؟.)

اسامه گفت اندوه من قرض فراوان است، من شصت هزار درهم بدهكارم. امام فرمود: (اداي دِين تو بر عهده من است). اسامه گفت مي ترسم از دنيا بروم و قرض من پرداخت نگردد.

لَنْ تَموُتَ حَتّي أَقْضِيَها عَنْكَ [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (پيش از آن كه مرگ تو فرا رسد من قرض تو را مي پردازم.)

سپس آن حضرت تمام قرض هاي اسامه را پرداخت كرد.