شخصي بنام أنس مي گويد: روزي خدمت امام حسين عليه السلام نشسته بودم يكي از كاركنان زن وارد اطاق شد، سلام داد و دسته گُلي به امام تقديم كرد. امام حسين عليه السلام در برابر احسان آن كنيز، فوراً اظهار داشت:

حديث 100

قال الامام الحسين عليه السلام: أَنْتِ حُرَّةٌ لِوَجْهِ اللهِ كَذا أَدَّبَنَا اللهُ، قالَ اللهُ تَعالي: «وَإِذا حُيِّيْتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها» [1] و كانَ أَحْسَنَ مِنْها عِتْقُها. [2] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (تو را در راه خدا آزاد كردم) به امام گفتم: اين كنيز چند شاخه گل به شما اهداء كرد و شما او را در راه خدا آزاد كردي؟ پاسخ داد: (خداوند ما را بدين خصلت مؤدّب ساخت كه در قرآن كريم مي فرمايد «گاهي كه شما را به چيزي هديه دادند پاسخ آنان را به نيكوتر از آن بدهيد» و نيكوتر از كار او آزادي او بود، كه او را آزاد ساختم.).