رهبران معصوم ما، همواره شيعيان را به حفظ اعتدال و ميانه روي در دوستي ها و دشمني ها، سفارش فرمودند، كه تُندروي ها چونان كُندروي ها انسان را به كمال و رشد واقعي نخواهد رساند و سفارش فرمودند كه در دوستي و محبّت خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نيز داراي معيار و ميزاني باشند.

حديث 90

قال الامام الحسين عليه السلام:أَحِبُّونا بِحُبِّ الْإِسْلامِ، فَإِنَّ رَسُولَ اللهِ صلي الله عليه وآله قالَ:

«لا تَرْفَعُونِي فَوْقَ حَقِّي، فَإِنَّ اللهَ تَعالي اِتَّخَذَنِي عَبْدَاً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذُنِي رَسُولاً».

امام حسين عليه السلام فرمود: (ما خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را با دوستي اسلام دوست بداريد، همانا پيامبر خدا «كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد» فرمود: مرا بيش از آنچه سزاوارم نستائيد، همانا خدا مرا بنده خود برگزيد پيش از آنكه به پيامبري برگزيند). [1] .