حضرت اباعبدالله عليه السلام آينده را به دو مرحله و دوران متفاوت مي شناساند كه در مرحله اوّل، انسان و جهان به فساد و تباهي دچار مي گردد و در مرحله دوم با قيام حضرت صاحب الزّمان عليه السلام اصلاح مي شود و زشتي ها و بدي ها نابود مي گردد.

حديث 74

قال الامام الحسين عليه السلام: لايَكُونُ الأَمْرُ الَّذِي تَنْتَظِرُونَهُ حَتَّي يَبْرَأَ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ، وَيَتْفُلَ بَعْضُكُمْ فِي وُجُوهِ بَعْضٍ، وَ يَشْهَدَ بَعْضُكُمْ عَلي بَعْضٍ بِالْكُفْرِ، وَ يَلْعَنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً.

امام حسين عليه السلام فرمود: (آنچه انتظارش را داريد تحقّق نمي يابد جز زماني كه انزجار و نفرت از يكديگر بين شما رواج يابد، گروهي بر ضدّ گروه ديگر شهادت دهند و همديگر را لعن و نفرين كنند).

از امام پرسيدند: پس از ظهور حضرت مهدي عليه السلام نيكوكاري چگونه است؟. پاسخ فرمود:

اَلخَيْرُ كُلُّهُ في ذلِكَ الزَّمانِ، يَقُومُ قائِمُنا، وَ يَدْفَعُ ذلِكَ كُلَّهُ.

(همه خيرها در آن زمان است كه مهدي عليه السلام قيام مي كند و همه زشتي ها را از ميان برمي دارد). [1] .