عبيدالله بن عبدالله عُتبة نقل مي كند كه: روزي در خدمت حضرت اباعبدالله عليه السلام بوديم، علي بن الحسين «امام سجّاد» وارد شد، امام حسين عليه السلام او را صدا زد و بسوي خود كشيد، و بين دو چشم او را بوسيد و اظهار داشت:

حديث 63

قال الامام الحسين عليه السلام: بِأَبي أَنْتَ ما أَطْيَبَ ريحَكَ وَ أَحْسَنَ خُلْقَكَ

امام حسين عليه السلام فرمود: (پدرم فداي تو چه عطرآگين است بوي تو، و چه نيكوست اخلاق تو).

من در آن حالت به يادم آمد كه بپرسم: اي اباعبدالله پدر و مادرم فداي تو، اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، پس از شما چه كسي امام امّت است؟ و به چه كسي بايد مراجعه كنيم؟. پاسخ داد:

حديث 64

قال الامام الحسين عليه السلام:اِلي عَلِيٍّ اِبْني هذا هُوَ الْاِمامُ وَ أَبُو الأئِمَّةِ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (به علي فرزندم مراجعه كنيد كه او امام پس از من و پدر ديگر امامان است).

گفتم: او خردسال است. پاسخ داد:

حديث 65

قال الامام الحسين عليه السلام: نَعَمْ، إنَّ اِبْنَهُ مُحَمَّداً يُؤْتَمُّ بِهِ وَ هُوَ اِبْنُ تِسْعِ سِنينَ ثُمَّ يَطْرُقُ. قال: ثمّ يَبْقَرُ الْعِلْمَ بَقْراً. [1] .

(آري، امّا فرزندش محمّد دوران امامت را به كمال مي رساند، او هم اكنون نُه سال دارد، و محمد فرزند او علم را خواهد شكافت).

و مراجعه شود به حديث 25.