الف - پاسداري از پدر

در يكي از صبحگاهان كه امام علي عليه السلام به سوي حمّام عمومي شهر مي رفت، ابن ملجم مُرادي نيز در تعقيب امام مي رفت، امام حسن و امام حسين عليهما السلام در حالي كه مسلّح بودند، براي پاسداري و حفاظت از پدر به حركت درآمده و او را تحت نظر داشتند. وقتي امام علي عليه السلام وارد حمّام گرديد، متوجّه سخنان فرزندان خويش شد، سربرداشت و پرسيد: پدر و مادرم فداي شما، چه شده است شما را كه هر دو برادر را در اينجا مي نگرم؟. پاسخ دادند:

حديث 57

قالاعليهما السلام: اِتَّبَعَكَ هذَا الْفاجِرُ فَظَنَنَّا اَنَّهُ يُريدُ اَنْ يَضُرَّكَ [1] .

امام حسين عليه السلام و امام حسن عليه السلام فرمودند: (اين مرد جنايتكار را ديديم كه از پي شما روان است، و گمان برديم كه مي خواهد زياني به شما برساند).

امام علي عليه السلام فرمود: او را به حال خود واگذاريد.

ب - دفاع از حقانيّت امام علي عليه السلام

پس از شهادت امام علي عليه السلام، در دوراني كه صلحي ناپايدار حاكم بود، مروان فرماندار مدينه بود، روزي بر منبر مسجد مدينه بهنگام سخنراني، نام مقدّس امام علي عليه السلام را آورد و خفّاش صفت به ساحت قُدس آفتاب اهانت كرد، مردم شنيدند امّا چيزي نگفتند، و اعتراض و مخالفتي پديد نيامد. اين خبر به حضرت اباعبدالله عليه السلام رسيد.

امام حسين عليه السلام در حالي كه خشم مقدّس وجود او را فرا گرفته بود وارد مسجد شد و راه بر مروان بست و خطاب به او اظهار داشت:

حديث 58

قال الامام الحسين عليه السلام: يَابْنَ الزَّرْقاءِ! وَيَابنَ اكِلَةِ الْقُمَّلِ! أَنْتَ الْواقِعُ في عَليٍّ؟! اَلا اُخْبِرُك بِما فيكَ وَ في أَصْحابِكَ وَ في عَلِيٍّ؟ فَإِنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالي يَقُولُ: «إنَّ الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً» [2] .

فَذلِكَ لِعَلِيٍّ وَ شيعَتِهِ «فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقينَ» [3] فَبَشَّرَ بِذلِكَ النَّبِيّ صلي الله عليه و آله لِعَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبٍ عليه السلام «وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدّاً» [4] فَذلِكَ لَكَ وَلاَِصْحابِكَ. [5] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي فرزند زن بدنام، و فرزند شپش خورده، تو نسبت به امام علي عليه السلام جسارت مي كني؟ آيا مي خواهي به تو اطلاع دهم كه خدا در قرآن نسبت تو و ياران تو و نسبت به امام علي عليه السلام چه فرمايد؟ خداوند بزرگ در آيه 96 مريم نسبت به علي عليه السلام و ياران او فرمود: «آنانكه ايمان آوردند و اعمال نيكو انجام دادند خداي رحمن آنان را در نظر انسان ها دوست داشتني جلوه خواهد داد». اين آيه به علي عليه السلام و شيعيان او اختصاص دارد و در آيه بعد از اين فرمود: «ما قرآن را تنها بر زبان تو آسان قرار داديم تا با آن پرهيزكاران را بشارت دهي». و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بوسيله قرآن علي عليه السلام را بشارت داد.

امّا نسبت به تو و ياران تو فرمود: «و دشمنان لجوج را از عذاب الهي بترسان»).