حضرت اباعبدالله عليه السلام در يكي از سخنان ارزنده خود، امام علي عليه السلام را از ديدگاه پيامبر خدا مي شناساند كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نسبت به امام علي عليه السلام چگونه مي انديشيد؟ و او را چگونه معرّفي مي فرمود؟.

حديث 53

قال الامام الحسين عليه السلام: اَخْرَجَ رَسُولُ الله صلي الله عليه وآله ذاتَ يَوْمٍ وَ هُوَ راكِبٌ وَ خَرَجَ عَلِيّ عليه السلام وَهُوَ يَمْشي فقال: يا أَبَا الْحَسَنَ إِمّا أَنْ تَرْكَبَ وَ إِمَّا أَنْ تَنْصَرِفَ، فِإِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ أَمَرَنِي أَنْ تَرْكَبَ إِذا رَكِبْتُ، وَ تَمْشِي إِذا مَشَيْتُ، وَ تَجْلِسَ إِذا جَلَسْتُ، إِلاَّ أَنْ يَكُونَ حَدٌّ مِنْ حُدُودِ اللهِ لابُدَّلَكَ مِنَ الْقِيامِ. وَ ما اَكْرَمَنِيَ اللهُ بِكَرامَةٍ إِلاَّ وَ أَكْرَمَكَ بِمِثْلِها، خَصَّنِيَ اللهُ بِالنُّبُوَّةِ وَ الرِّسالَةِ وَ جَعَلَكَ وَلِيِّي فِي ذلِكَ، تَقُومُ فِي حُدُودِهِ وَ فِي أَصْعَبِ أُمُورِهِ. وَالَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيَّاً ما آمَنَ بِي مَنْ أَنْكَرَكَ، وَ لا أَقَرَّبِي مَنْ جَحَدَكَ، وَلا آمَنَ بِي مَنْ كَفَرَبِكَ، وَ أَنَّ فَضْلَكَ لَمِنْ فَضْلِي، وَ أَنَّ فَضْلِي لِفَضْلِ اللهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ: «قُلْ بِفَضْلِ اللهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ، « [1] يَعْنِي فَضْلُ اللهِ نُبُوَّةُ نَبِيِّكُمْ، وَ رَحْمَتُهُ وِلايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِب عليه السلام: فَبِذلِكَ قالَ بِالنُّبُوَّةِ وَالْوِلايَةِ فَلْيَفْرَحُوا. يَعنِي الشِّيعَةُ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ يَعنِي مُخالِفِيهِمْ مِنَ الأَْهْلِ وَ الْمالِ وَ الْوَلَدِ فِي دارِ الدُّنيا. وَاللهِ يا عَلِيُّ ما خُلِقْتَ إِلاَّ لِتَعْبُدَ رَبَّكَ، وَ لِيُعْرَفَ بِكَ مَعالِمُ الدِّيْنِ، وَ يَصْلَحُ بِكَ دارِسِ السَّبِيلِ، وَ لَقَدْ ضَلَّ مَنْ ضَلَّ عَنْكَ، وَ لَنْ يَهْتَدِي إِلَي اللهِ مَنْ لَمْ يَهْتَدِ إِلَيْكَ وَ إِلي وِلايَتِكَ وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّي عَزَّوَجَلَّ: «وَ إِنّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمّ اهْتَدي» [2] يعني: إِلي وِلايَتِكَ، وَ لَقَدْ أَمَرَنِي تَبارَكَ وَ تَعالي إِذَاافْتَرَضَ مِنْ حَقِّكَ مَا افْتَرَضَهُ مِنْ حَقِّي، وَ أَنَّ حَقَّكَ لَمَفْرُوضٌ عَلي مَن آمَنَ بِي وَ لَوْلاكَ لَمْ يُعْرَفْ حِزْبُ اللهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّاللهِ وَ مَنْ لَمْ يُلْقِهِ بِوِلايَتِكَ لَمْ يُلْقِهِ بِشَيْي ءٍ، وَ لَقَدْ أَنْزَلَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ «يا اَيَّهُا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» يَعنِي: فِي وِلايَتِكَ يا عَلِيّ «وَ إنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» [3] وَ لَوْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أُمِرْتُ بِهِ مِنْ وِلايَتِكَ لَحَبِطَ عَمَلِي. وَ مَنْ لَقَي اللهَ عَزَّوَجَلَّ بِغَيْرِ وِلايَتِكَ، فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَعْداً يُنْجِزُلِي، وَ ما أَقُولُ إِلاَّ قَوْلَ رَبِّي تَبارَكَ وَ تَعالي أَنَّ الَّذِي اَقُولُ لَمِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ أَنْزَلَهُ فِيكَ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در حالي كه سوار بر اسب بود، از شهر مدينه خارج شد ناگاه ديد كه امام علي عليه السلام پياده بدنبال او روان است، پيامبر فرمود: علي جان! يا با من سوار شو، و يا به خانه برگرد. همانا خداي قدرتمند و بزرگ بمن دستور داد كه: اگر سواره ام تو نيز سوار شوي، و اگر پياده راه مي روم تو نيز پياده راه روي و اگر نشستم تو نيز بنشيني، جز آنكه براي اجراي حدود الهي برخيزي. خداوند مرا به كرامت و ارزشي بزرگ نداشت جز آنكه آن را به تو نيز عطا فرمود، خداوند مرا به نبوّت و رسالت برگزيد و تو را نيز جانشين من قرار داد كه در اجراي حدود الهي قيام كني و مشكل ترين كارها را به انجام رساني. سوگند به خدائي كه محمّد را بحق براي رسالت برگزيد، و آنكس كه تو را انكار كند به من ايمان نياورده است، و آنكس كه تو را نشناسد به رسالت من اقرار نكرده است آنكس كه امامت تو را باور ندارد به من نيز ايمان نياورده است. فضيلت و ارزشهاي تو از ارزشهاي من، و ارزشهاي من از خداست و اين سخن خداوند قدرتمند و بزرگ است كه فرمود: «بگو به فضل خدا و رحمت او، پس به اين فضل و رحمت شاد و مسرور باشند، كه از آنچه گرد مي آوريد بهتر است». معناي اين آيه چنان است كه: فضل خدا: يعني نبوّت پيامبرتان، و رحمت پروردگار: يعني امامت علي بن ابيطالب عليه السلام. از اين رو فرمود، با نبوّت و ولايت شادمان باشيد.

پس شيعيان علي عليه السلام با داشتن نبوّت و ولايت از آنچه كه مخالفانشان در دنيا جمع آوري مي كنند «از زن و فرزند و اموال فراوان» برترند. سوگند به خدا اي علي! تو آفريده نشدي جز براي پرستش پروردگار، و براي آنكه بوسيله تو احكام و مسائل دين را مردم بياموزند، و بوسيله تو راه هاي كهنه شده هدايت آبادان مي شود. و همانا گمراه شد آنكس كه نسبت به تو آگاهي ندارد و گمراه است. و به راه خدا هدايت نشد آنكس كه نسبت به تو و ولايت تو هدايت نشده است. و اين سخن پروردگار قدرتمند و بزرگ من است كه فرمود: «و همانا من بسيار بخشنده ام نسبت به آنكه توبه كند و ايمان بياورد، و اعمال نيكو انجام دهد و هدايت پذيرد». يعني ولايت تو را بپذيرد. خداوند مبارك و بزرگ آنچه از حق مرا واجب شمرد حق تو را نيز واجب كرد. حق تو بر آنكس كه به من ايمان آورد واجب است. علي جان! اگر تو نبودي حزب الله شناخته نمي شد، كه بوسيله تو دشمنان خدا شناسائي مي شوند. و كسي كه به ولايت تو علاقه اي ندارد به چيزي علاقه اي نخواهد داشت. كه خداوند بزرگ اين آيه را نازل كرد: «اي پيامبر آنچه بر تو نازل كرديم از طرف پروردگارت، ابلاغ كن».

يعني ولايت تو را اي علي بايد ابلاغ مي كردم. و فرمود: «اگر امروز ولايت علي را ابلاغ نكني، رسالت خود را بپايان نرسانده اي». و اگر در روز غدير ولايت تو را ابلاغ نمي كردم، اعمال گذشته ام نابود مي شد. هركس خدا را بدون ولايت تو ملاقات كند، اعمال گذشته اش نابود شده است. اين وعده حتمي خدا به من است. من چيزي نمي گويم جز آنچه را كه پروردگار بزرگ من فرمود، آنچه را امروز به تو گفته ام از طرف پروردگار بزرگ بود كه در حق تو نازل فرمود). [4] .