زني مسيحي به نام «امّ سليم» از شهر شام به مدينه آمد، و چون در كتاب تورات و انجيل نشانه هاي ظهور پيامبر آخرالزّمان و امامان بعد از او را خوانده بود تحقيق و پژوهش را در شهر مدينه از سر گرفت تا پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و امامان معصوم عليهم السلام را دقيقاً شناسائي كرده و به آنها ايمان آورد.

ساعتي خدمت پيامبر نشست و اطّلاعات جالبي بدست آورد و آنگاه در تداوم تحقيق خود با حضرت اباعبدالله عليه السلام كه در سنين نوجواني بود آشنا شد. آن حضرت وقتي «امّ سليم» را ديد فرمود:

حديث 48

قال الامام الحسين عليه السلام: يا اُمَّ سَليمٍ أَنَا وَصيُّ الأوْصِياءِ، وَ أَنَا أَبُو التِّسْعَةِ الْأئِمَّةِ الْهادِيَةِ وَأَنَا وَصيُّ أَخي الْحَسَنِ، وَ أَخي وَصيُّ أَبي عَلِيٍّ، وَ عَليُّ وَصيُّ جَدّي رَسُولِ اللهِ صلي الله عليه وآله.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي امّ سليم من جانشين جانشينان پيامبرانم، من پدر نه امام هدايتگرم، من جانشين برادرم حسن مي باشم، و برادرم جانشين پدرم علي عليه السلام مي باشد، و علي جانشين جدّ من رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم است.

امّ سليم مي گويد: من دچار حيرت شده و از آگاهي و دورانديشي و روشن گري حسين عليه السلام به شگفت آمدم و گمشده خود را يافته و اعتقادات خود را اصلاح كردم. [1] .