آنگاه كه امام حسين عليه السلام از مكّه عازم كربلا بود، و كسي نتوانست در اراده مستحكم امام عليه السلام ايجاد تزلزل كند، ابن عبّاس خدمت آن حضرت رسيد و هشدار گونه از خطرات قيام صحبت كرد و گفت: يا اباعبدالله! مبادا قصد جانتان كنند.

امام پاسخ داد:

حديث 25

قال الامام الحسين عليه السلام: أَنَا أَعْرَفُ بِمَصْرَعي مِنْكَ، وَما وَكْدي مِنَ الدُّنيا إِلاّ فِراقُها.

امام حسين عليه السلام فرمود: (من از تو بهتر جايگاه كشته شدن خود را مي شناسم، و تلاش من در دنيا جز اين نيست كه از آن جدا شده بسوي آخرت رخت بر بندم).

و در نقل ديگري آمده است كه: پس از گفتگوي ابن عبّاس با امام حسين عليه السلام، و طرح كردن هشدارها و خطرات قيام بر ضد يزيد و بني اميّه، پيشنهاد داد كه امام در مكّه بماند و سكوت كند.

امام در پاسخ او اظهار داشت كه: هَيْهاتَ هَيْهاتَ يَا ابْنَ عَبَّاسِ اِنَّ الْقَوَمَ لَنْ يَتْرُكُوني وَاِنَّهُمْ يَطْلُبوُنَني اَيْنَ كُنْتُ حَتيَّ اُبايِعَهُمْ كُرْهاً وَيَقْتُلُوني، وَاللهِ اِنَّهُمْ لَيَعْتَدُونَ عَليَّ كَما اعْتَدَتْ الْيَهُودُ في يَوْمِ السَّبْتِ، وَاِنّي ماضٍ في أمْرِ رَسُولِ اللهِ صلي الله عليه وآله حَيْثُ اَمَرَني، وَاِنَّا لِلَّه وَ اِنَّا اِلَيهِ راجِعُونَ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (هرگز! هرگز! اي پسر عبّاس، بني اميّه مرا رها نخواهند كرد، و هرجا كه باشم مرا خواهند يافت تا با زور و فشار براي يزيد بيعت بگيرند. سوگند بخدا! آنها مرا خواهند كشت، و بر من تجاوز كنند چونان يهود كه در روز شنبه از حكم خدا تجاوز كردند، و همانا من بر اساس دستور رسول خدا حركت مي كنم آنگونه كه مرا فرمان داد، و ما همه از خدائيم و بسوي خدا باز مي گرديم).

طبري نقل مي كند كه: ابن عباس گفت: شنيدم امام حسين عليه السلام آماده كوچ كردن بسوي عراق است، چون از بي وفائي كوفيان اطّلاع داشتم خدمت آن حضرت رسيده و با اصرار فراوان خواستم كه از سفر به سوي عراق منصرف گردد. امام در پاسخ فرمود:

يا بْنَ عَبَّاسِ أَما عَلِمْتَ اِنْ مَنَعْتَني مِنْ هُناكَ فَاِنَّ مَصارِعَ أَصْحابي هُناكَ. [2] .

(اي پسر عبّاس! آيا نميداني اگر تو مرا از رفتن به سوي عراق باز داري، چه بايد كرد كه قربانگاه ياران من آنجاست؟.)