زرارة بن صالح مي گويد: سه روز قبل از قيام حضرت اباعبدالله عليه السلام و حركت آنحضرت به سوي عراق، خدمتش رسيدم، و از دوروئي و نفاق كوفيان صحبت كردم و گفتم كه دلهاي مردم با توست امّا شمشيرهاي كوفيان بر ضدّ شماست. امام حسين عليه السلام اشاره اي به سوي آسمان كرد، فرشتگان فراواني را ديدم كه جز خدا كسي تعداد آنها را نمي دانست.

آنگاه خطاب به من فرمود: حديث 18

قال الامام الحسين عليه السلام: لَوْلا تَقارُبُ الأشْياءِ، وَحُبُوطُ الأَْجْرِ لَقاتَلْتُهُمْ بِهؤُلاءِ، وَلكِنْ أَعْلَمُ عِلْماً أَنَّ هُناكَ مَصْرَعي و مَصارِعُ أَصْحابي، لا يَنْجُو مِنْهُمْ إِلاَّ وَلَدي عَليٌّ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اگر نبود علل و عوامل طبيعي هرچيز، و اجر باطل نمي شد، با اين فرشتگان با دشمنان مبارزه مي كردم، لكن به يقين ميدانم كه قتلگاه و خوابگاه من، و خوابگاه اصحاب من، در آن زمين است، و به راه ديگري نمي توان رفت و از آن حوادث مرگبار جز فرزند من زين العابدين كس رهائي نخواهد داشت).